Złamania nóg

Zasadniczo złamanie definiuje się jako utratę ciągłości kości lub chrząstki i występuje, gdy część kości pęka lub pęka. Ponieważ nogi mają trzy główne kości, jest to jedna z najczęstszych części ciała, która ulega złamaniom.

W związku z tym złamania kości nóg są jednymi z najczęstszych przypadków i wyróżniają się jako stan trudny do leczenia. Z tego powodu warto dowiedzieć się więcej o tym, czym są tego typu urazy, jak są diagnozowane, co je powoduje, co należy zrobić, aby je leczyć i jakie istnieją metody zapobiegania im.

Czym jest złamanie kości nogi i jak się je diagnozuje?

Mówiąc konkretnie, złamanie nogi to rodzaj urazu, w którym kości chorej kończyny są pęknięte lub złamane.

Jest to złamanie, które może obejmować jedną lub więcej z trzech kości długich znajdujących się w nogach, którymi są:

• Kość udowa: Kość udowa znajduje się na górze i łączy kości podudzia z kością miednicy. Oznacza to odpowiednio stawy kolanowe ze stawem biodrowym.
• Kośćpiszczelowa: Jest uważana za jedną z najdłuższych części kostnych ludzkiego ciała, która tworzy szkielet nogi i biegnie od kostki do kolana. W związku z tym pełni funkcję zapewniającą stabilność i wsparcie dla ciała.
• Kość strzałkowa: Wraz z kością piszczelową kość ta tworzy nogę od kolana do kostki lub dolnej części. Dlatego też jest wspierana przez kość piszczelową, a także zapewnia stabilność kostki, a także wspiera mięśnie nogi. Kość piszczelowa jest najmniejsza ze wszystkich i znajduje się w dolnej części nogi.

Główne objawy w większości przypadków to:

• Ból i obrzęk nogi.
• Zwiększona intensywność bólu podczas ruchu.
• Tkliwość na dotyk
• wybroczyny lub zasinienie
• Deformacja lub skrócenie uszkodzonej kończyny.
• Niemożność chodzenia i noszenia ciężaru po stronie zranionej nogi.
• Niemożność poruszania kolanem lub biodrem po uszkodzonej stronie.

Po zakończeniu badania fizykalnego istotne jest przeprowadzenie oceny obrazowej w celu zidentyfikowania konkretnego miejsca złamania i określenia zakresu urazu sąsiednich stawów. Zwykle wykonuje się to za pomocą radiogramów lub testów rentgenowskich, które oprócz uproszczenia potwierdzenia diagnozy, pomagają ustalić szczegółową charakterystykę złamania kości.

Oprócz tego czasami wskazane jest, aby pracownik służby zdrowia uciekał się do innych rodzajów bardziej szczegółowych badań, aby diagnoza była znacznie bardziej zwięzła. Badania te to przede wszystkim tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI) nogi.

Jakie są rodzaje złamań kości nóg?

W celu ustalenia optymalnego leczenia po doznaniu złamania w tych kończynach, przede wszystkim konieczne jest wykrycie, jaki rodzaj złamania kości wystąpił w kończynie.

Główna klasyfikacja opiera się na tym, która kość została uszkodzona:

• Złamanie kości udowej: Jest to oczywiście złamanie, które wpływa na kość udową, która jest kością udową w górnej części nogi. Jako najsilniejsza i najdłuższa kość w ciele, ma tendencję do generowania ostrego bólu, który różni się w zależności od tego, w jaki sposób doszło do złamania kości, jaka jest dokładna lokalizacja i czy skóra i mięśnie są również dotknięte. W większości przypadków wymaga interwencji chirurgicznej w celu wyleczenia.
• Złamanie kości piszczelowej: Jest ono określane jako jedno z najczęstszych złamań kości i jest spowodowane uderzeniami o wysokiej energii (np. wypadki drogowe, wypadki komunikacyjne lub urazy sportowe). Ten rodzaj urazu z kolei dzieli się na trzy podgrupy, którymi są: Złamanie trzonu kości piszczelowej, złamanie bliższego końca kości piszczelowej i złamanie dalszego końca kości piszczelowej (lub złamanie kostki).
• Złamanie kości strzałkowej: Występuje w cienkiej, bocznej kości między kolanem a kostką, tj. kości strzałkowej. W tym przypadku głównymi objawami manifestowanymi przez pacjenta są niemożność podparcia stopy z powodu bólu, stanu zapalnego i niemocy funkcjonalnej. Możliwe jest nawet, że złamanie powoduje klikanie podczas próby poruszenia tą częścią kończyny. W odniesieniu do leczenia, jest ono definiowane w zależności od rozmiaru urazu, a zatem może być ortopedyczne lub chirurgiczne.

Z drugiej strony, w zależności od złamań nóg, wyróżnia się również inną klasyfikację, która obejmuje następujące typy oparte na szczególnych cechach wykazywanych przez złamanie kości:

• Złamanie zamknięte: Jest to rodzaj złamania, w którym otaczająca skóra obszaru pozostaje nienaruszona.
• Złamanie odsłonięte: W tym przypadku złamana kość przebija skórę i dlatego jest bardziej agresywna ze względu na prawdopodobieństwo zarażenia się chorobą.
• Całkowite złamanie: Jest to rodzaj złamania, w którym złamane są dwa lub więcej fragmentów kości.
• Niekompletne złamanie: W takich przypadkach uszkodzona kość wykazuje oddzielenie, ale nie rozpadła się na dwie części.
• Zielone złamanie trzonu: Odnosi się to do urazu, który powoduje pęknięcie kości, ale kość nie pęka całkowicie. Większość pacjentów z tym typem złamania to dzieci, ponieważ mają one bardziej miękkie i elastyczne kości niż dorośli.
• Złamanie z przemieszczeniem: Jest to złamanie, w którym części kostne po obu stronach złamania nie są wyrównane. Aby przywrócić kości do prawidłowego ułożenia, osoba wymaga operacji

Najlepsze produkty na złamania nóg

Bestseller

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka złamań nóg?

Objawy złamania nogi mogą być spowodowane wieloma czynnikami, ponieważ tak jak jest to częstsze złamanie kości niż mogłoby się wydawać, jego przyczyny są również powszechne.

Poniżej wymieniamy najczęstsze czynniki, które mogą powodować złamanie nogi:

• Nagłe upadki często uszkadzają jedną lub nawet obie kości podudzia (piszczelową i strzałkową), powodując ich złamanie. Jednak w niektórych przypadkach dochodzi również do złamania kości udowej, ale przy mniejszym urazie.
• Wypadki samochodowe: Podczas kolizji kolana zostają zakleszczone o kierownicę samochodu, przez co trzy główne kości kończyny mogą zostać złamane.
• Uderzenia lub urazy, które bezpośrednio uderzają w kość w nodze, to inne przyczyny wywołujące ten stan.
• Urazy sportowe: W sportach kontaktowych, futbolu amerykańskim, hokeju, koszykówce itp. i w skrócie w każdym sporcie, który wymaga używania nóg w mniejszym lub większym stopniu.
• Nadużywanie kończyny, w której rozwija się złamanie stresowe, ma również tendencję do łamania kości w nodze. Biorąc pod uwagę, że przyczyna ta prawie zawsze dotyczy kości piszczelowej.
• Niektóre patologie, takie jak osteoporoza, reumatoidalne zapalenie stawów i cukrzyca, zwiększają ryzyko złamania kości nóg.
• W przypadku ekstremalnego i nagłego skręcenia nogi może również dojść do złamania lub pęknięcia kości w nodze.
• Wiek jest kolejnym czynnikiem ryzyka złamań kończyn dolnych (lub innych części ciała). Z wiekiem kości słabną i łatwo ulegają złamaniom.
• Złe nawyki, takie jak palenie tytoniu i picie zbyt dużej ilości alkoholu, zwiększają ryzyko złamania kości. Palenie sprzyja rozwojowi osteoporozy, a alkohol powoduje utratę masy kostnej i sprzyja upadkom z powodu dezorientacji lub zagubienia.

Pierwsza pomoc w leczeniu złamania nogi

Aby leczyć złamanie nogi po wypadku, przede wszystkim najważniejsze jest wezwanie pomocy medycznej, aby pomóc poszkodowanemu.

Poniżej przedstawiamy działania mające na celu udzielenie poszkodowanemu podstawowej pierwszej pomocy:

• Utrzymuj osobę unieruchomioną: Istotne jest, aby pacjent nie poruszał się ani nie próbował się poruszać przed otrzymaniem pomocy medycznej. Jeśli dotknięta noga zostanie poruszona, ból prawdopodobnie wzrośnie, a stan się pogorszy.
• Sprawdź,czy nie ma innych obrażeń: Na podstawie wskazań poszkodowanego i tego, co można zaobserwować, należy sprawdzić, czy na jego ciele występują inne obrażenia. Jest to bardzo pomocne dla specjalistów przybywających na miejsce wypadku.
• Monitorowanie parametrów życiowych: W miarę możliwości należy monitorować parametry życiowe pacjenta, sprawdzając krążenie krwi, mierząc puls, sprawdzając regularność oddechu i potwierdzając, że pacjent jest w normalnym stanie świadomości. Ponadto ważne jest, aby uniemożliwić pacjentowi zamknięcie oczu lub zaśnięcie.
• Zapobieganie zbyt dużej utracie ciepła: Przydatne jest również zapobieganie wzrostowi temperatury osoby do punktu, w którym uwalniane jest całe ciepło ciała. Aby o to zadbać, można podwinąć lub przykryć ciało, szczególnie w okolicach nóg.
• Nie próbuj wyrównywać złamania: Niezależnie od tego, jak wygląda złamana kość, nie należy próbować jej prostować, ściskać ani dotykać. Spowoduje to większe uszkodzenia, a nawet może zainfekować zraniony obszar.
• Przyłóż lód lub zimne okłady: Z pomocą lodu lub zimnych okładów możliwe będzie zmniejszenie lub ograniczenie obrzęku i bólu. Jeśli zdecydujesz się to zrobić, pamiętaj, że nie zaleca się umieszczania zimna bezpośrednio na skórze, ponieważ może ją poparzyć.
• Nie należy podawać pacjentowi leków bez uprzedniej porady specjalistów: Po doznaniu złamania zaleca się unikanie samoleczenia przez poszkodowanego lekami wszelkiego rodzaju w celu złagodzenia bólu lub złagodzenia objawów patologii. Jest to szkodliwe dla zdrowia pacjenta bez uprzedniej konsultacji z lekarzem specjalistą. Podobnie niewłaściwe jest podawanie pacjentowi czegokolwiek do jedzenia lub picia.

Najbardziej wskazane metody leczenia złamania nogi

Konkretne leczenie złamania nogi zależy jednak od rodzaju urazu i jego ciężkości, a także stanu pacjenta.

Ogólnie rzecz biorąc, następujące zabiegi mogą być stosowane w celu poprawy złamanej kości w kończynie:

• Redukcja złamania: Standardowo, początkowe leczenie złamanej nogi rozpoczyna się na izbie przyjęć, a lekarze prowadzący muszą ocenić wszystkie objawy pacjenta, a także specyfikę urazu. Aby umożliwić ustąpienie obrzęku, specjalista zdecyduje się na tymczasowe unieruchomienie nogi za pomocą szyny na tak długo, jak to konieczne. Jeśli złamanie jest przemieszczone, lekarz powinien manipulować fragmentami kości, aby umieścić je w prawidłowych pozycjach, tak aby można było zastosować szynę.
• Całkowite unieruchomienie: Po zmniejszeniu obrzęku konieczne jest ograniczenie ruchu uszkodzonej kości, aby mogła się ona odpowiednio zregenerować i rozwinąć. Ogólnie rzecz biorąc, aby wykonać całkowite unieruchomienie, na nogę należy założyć gips lub szynę, aby pozostała nieruchoma przez 6 do 8 tygodni lub nawet dłużej, w zależności od wymagań złamania. Aby ułatwić danej osobie unikanie dźwigania ciężaru na złamanej nodze, zaleca się stosowanie kul lub laski.
• Formułowanie leków: Podczas leczenia istotne jest również, aby lekarz zalecił niezbędne leki w celu zminimalizowania bólu i obrzęku odczuwanego przez pacjenta. Biorąc pod uwagę, że jeśli ból jest ostry, najlepiej jest przepisać silniejsze leki, aby zaatakować stan w jak najkrótszym czasie. Ponadto, przepisując leki, ważne jest, aby pracownik służby zdrowia wziął pod uwagę pewne szczegóły (historię medyczną, tolerancję leków, możliwe alergie, wiek, ogólny stan zdrowia itp.), aby zapobiec pojawieniu się skutków ubocznych (zawroty głowy, omdlenia, senność, biegunka, wymioty, zatrzymanie akcji serca itp.)
• Leczenie terapeutyczne: Po upływie czasu wskazanego na usunięcie gipsu lub szyny, wskazane jest, aby pacjent poddał się leczeniu terapeutycznemu, które w większości przypadków obejmuje fizjoterapię w celu zmniejszenia sztywności kontuzjowanej nogi i przywrócenia jej ruchomości. Pomoże to wyeliminować osłabienie mięśni, które mogło rozwinąć się podczas unieruchomienia. W przypadku poważnego złamania leczenie terapeutyczne może potrwać kilka miesięcy, aby zapewnić pełną rehabilitację.
• Operacja: Poprzez unieruchomienie w gipsie lub szynie, złamanie nogi prawdopodobnie zagoi się w czasie potrzebnym do wygojenia. Jednak w wielu przypadkach wymagana jest operacja, aby przywrócić nogę do funkcji sprzed urazu. Ogólnie rzecz biorąc, operacje te opierają się na umieszczeniu wewnętrznych urządzeń mocujących (śrub, prętów lub płytek), które umożliwiają utrzymanie prawidłowej postawy kości kończyny podczas konsolidacji złamania. Ponadto, w razie potrzeby, można również zastosować zewnętrzne urządzenie mocujące, aby zapewnić stabilność podczas procesu gojenia.

Rehabilitacja po złamaniu kości nogi

Zarówno po unieruchomieniu nogi, jak i jakiś czas po operacji na złamanych kościach kończyny, pacjent musi przejść odpowiedzialny proces rehabilitacji. W większości przypadków pacjent poddawany jest fizjoterapii prowadzonej przez fizjoterapeutę i mającej na celu poprawę ruchomości nogi, wzmocnienie kości i ujędrnienie mięśni w okolicy.

W tym sensie lekarz określi czas rozpoczęcia rehabilitacji po leczeniu chirurgicznym; biorąc pod uwagę, że zależy to od rozwoju wykazanego przez pacjenta, a także od skuteczności operacji. Po rozpoczęciu rehabilitacji wstępnym celem jest zachowanie poziomu siły sprzed złamania, aby ułatwić poruszanie nogą i zapobiec utracie napięcia mięśniowego.

Oprócz wykonywania ustalonych ćwiczeń rehabilitacyjnych, pacjent musi również podjąć plan profilaktyki , aby uniknąć różnych powikłań złamania kości tego typu (ból na całej długości kończyny, nierówna długość nogi, zapalenie stawów, opóźnione gojenie kości, infekcja kości, uszkodzenie naczyń krwionośnych itp.), a także aby uniknąć rozwoju innych urazów w okolicy.

Metody zapobiegania złamaniom kości nóg

Biorąc pod uwagę, że lepiej jest uniknąć złamania nogi niż leczyć objawy tej patologii, a nawet poddać się operacji, zalecamy stosowanie następujących metod zapobiegawczych:

• Ćwicz konsekwentnie i stopniowo: Wiadomo, że uprawianie sportu zwiększa ilość kości u ludzi, a także wzmacnia mięśnie i poprawia zdrowie stawów. W konsekwencji zmniejsza to prawdopodobieństwo złamania kości z powodu osłabienia lub upadku. Jeśli chodzi o jego wdrożenie, ważne jest, aby robić to stale, aby ciało stało się bardziej wydajne i stopniowo, aby uniknąć nagłego nadmiernego wysiłku, który może prowadzić do kontuzji.
• Unikaj przetrenowania: Chociaż ważne jest, aby stale ćwiczyć aktywność fizyczną, nie oznacza to, że ludzie powinni poddawać się nadmiernemu treningowi. Zwiększa to ryzyko kontuzji, skutkując złamaniami kości nóg.
• Trening przekrojowy: Przydatną metodą unikania złamań przeciążeniowych są treningi przekrojowe. Polegają one na przykład na naprzemiennym wykonywaniu takich czynności jak chodzenie, jazda na rowerze, pływanie czy bieganie, aby nie przeciążać stawów i kości.
• Noś odpowiednie obuwie sportowe: Obuwie to kolejny istotny aspekt zapobiegania ewentualnym złamaniom nóg. Dlatego upewnij się, że wybierasz obuwie odpowiednie do uprawiania określonych sportów i unikaj noszenia butów o nierównomiernym zużyciu.
• Używaj odpowiedniego sprzętu ochronnego: Jeśli chcesz trenować sport ekstremalny lub kontaktowy, ważne jest, abyś używał sprzętu ochronnego, aby uniknąć wypadków. Mogą to być nakolanniki, ochraniacze na kostki lub łokcie, ochraniacze kompresyjne itp.
• Naucz się technik uprawiania sportu: Kiedy ćwiczysz lub uprawiasz określoną aktywność fizyczną, ważne jest, aby znać techniki jej prawidłowego wykonywania. W przeciwnym razie zła postawa lub nieprawidłowe ruchy mogą prowadzić do różnych urazów, w tym złamań kończyn dolnych.
• Stosuj zdrową i zbilansowaną dietę: Jeśli jesz zdrową żywność, twoje ciało będzie w stanie ogólnie funkcjonować optymalnie. Natomiast spożywanie odpowiednich ilości wapnia i witaminy D wraz ze zbilansowaną dietą pozwala zachować zdrowie kości i budować ich wytrzymałość. Możesz to zrobić, przyjmując suplementy dostarczające tych substancji lub jedząc pokarmy bogate w wapń i witaminę D.
• Unikaj palenia i picia alkoholu: Te niezdrowe nawyki sprzyjają rozwojowi złamań kości. Tytoń sprzyja wystąpieniu osteoporozy, a alkohol powoduje utratę kości, a także powoduje upadki i wypadki drogowe (poprzez wywoływanie dezorientacji lub dezorientacji u ludzi).
• Zapobiegaj wypadkom w domu, utrzymując podłogę w odpowiednim stanie: W tym celu należy utrzymywać podłogę wolną od bałaganu, zaprzestać używania śliskiego wosku podczas sprzątania, usunąć dywany i/lub luźne kable oraz utrzymywać meble w ich zwykłym miejscu.
• W łazienkach w domu należy rozważyć zainstalowanie uchwytów na ścianach (obok prysznica, wanny i toalety), antypoślizgowych gumowych mat pod prysznicem lub noszenie antypoślizgowych kapci kąpielowych. Zapobiegnie to również upadkom.
• Jeśli chodzi oschody w domu lub biurze, warto zadbać o ich dobre oświetlenie za pomocą włączników światła na górze i na dole, umieścić solidne poręcze po obu stronach schodów w celu zapewnienia wsparcia, a także oznaczyć górny i dolny stopień błyszczącą taśmą, aby uniknąć nagłych zdarzeń, które mogłyby skutkować złamaniem.
• W kuchni należy zainstalować maty antypoślizgowe na podłodze w pobliżu kuchenki i zlewu, a także wycierać rozlane płyny lub jedzenie, gdy tylko się pojawią. Jest to kolejna metoda na zmniejszenie ryzyka poślizgnięcia się.
• Wsypialniach zaleca się posiadanie latarki lub włączników światła w zasięgu łóżka, a także powolne wstawanie, gdy leżysz lub siedzisz na łóżku. W ten sposób można również uniknąć poważnych wypadków domowych, które sprzyjają złamaniom kości nóg lub innych części ciała.

Odniesienia

1. Bonnevialle, P., Lafosse, J. M., Pidhorz, L., Poichotte, A., Asencio, G., Dujardin, F., & of Orthopaedics, T. F. S. (2010). Złamania dalszej części nogi: Jak krytyczne jest złamanie kości strzałkowej i jego unieruchomienie? Orthopaedics & Traumatology: Surgery & Research, 96(6), 667-673. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1877056810001386.
2. Carsenti-Etesse, H., Doyon, F., Desplaces, N., Gagey, O., Tancrede, C., Pradier, C., ... & Study Group. (1999). Epidemiologia zakażeń bakteryjnych podczas leczenia otwartych złamań kończyn dolnych. European Journal of Clinical Microbiology and Infectious Diseases, 18, 315-323. https://link.springer.com/article/10.1007/PL00015012.
3. Behrman, S. W., Fabian, T. C., Kudsk, K. A., & Taylor, J. C. (1990). Poprawa wyników leczenia złamań kości udowej: wczesne vs. opóźnione unieruchomienie. The Journal of trauma, 30(7), 792-7. https://europepmc.org/article/med/2380996
4. von Keudell, A., Shoji, K., Nasr, M., Lucas, R., Dolan, R., & Weaver, M. J. (2016). Opcje leczenia złamań dalszej części kości udowej. Journal of orthopaedic trauma, 30, S25-S27. https://journals.lww.com/jorthotrauma/fulltext/2016/08001/treatment_options_for_distal_femur_fractures.12.aspx
5. Aronson, J., & Tursky, E. A. (1992). Zewnętrzne zespolenie złamań kości udowej u dzieci. Journal of Pediatric Orthopaedics, 12(2), 157-163. https://journals.lww.com/pedorthopaedics/abstract/1992/03000/external_fixation_of_femur_fractures_in_children.3.aspx
6. Klotzbuecher, C. M., Ross, P. D., Landsman, P. B., Abbott III, T. A., & Berger, M. (2000). Pacjenci z wcześniejszymi złamaniami mają zwiększone ryzyko przyszłych złamań: podsumowanie literatury i synteza statystyczna. Journal of bone and mineral research, 15(4), 721-739. https://asbmr.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1359/jbmr.2000.15.4.721.
7. Court-Brown, C. M., & Caesar, B. (2006). Epidemiologia złamań u dorosłych: przegląd. Injury, 37(8), 691-697. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0020138306003238.
8. Singer, B. R., McLauchlan, G. J., Robinson, C. M., & Christie, J. (1998). Epidemiologia złamań u 15 000 dorosłych: wpływ wieku i płci. The Journal of bone and joint surgery. British volume, 80(2), 243-248. https://online.boneandjoint.org.uk/doi/abs/10.1302/0301-620X.80B2.0800243.
9. Bischoff-Ferrari, H. A., Willett, W. C., Wong, J. B., Giovannucci, E., Dietrich, T., & Dawson-Hughes, B. (2005). Zapobieganie złamaniom poprzez suplementację witaminą D: metaanaliza randomizowanych badań kontrolowanych. Jama, 293(18), 2257-2264. https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/200871.
10. Patel, D. S., Roth, M., & Kapil, N. (2011). Złamania przeciążeniowe: diagnostyka, leczenie i zapobieganie. American family physician, 83(1), 39-46. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2011/0101/p39.html.