Verstuikte elleboog

Ligamenten zijn weefselbanden die het ene bot met het andere verbinden, dus als ze meer dan normaal worden uitgerekt, ontstaat er een (gedeeltelijke of volledige) scheuring of uitrekking, wat wij een verstuiking noemen. Als de getroffen band de band is die de botten van de boven- en onderarm verbindt, is een elleboogverstuiking het gevolg.

Afhankelijk van de ernst van het geval zijn er verschillende soorten elleboogverstuikingen. Daarom laten we u hier weten wat ze zijn, evenals hun oorzaken, symptomen, behandelingen en verzorgingsmethoden om deze pathologische aandoening te voorkomen.

Wat is een elleboogverstuiking en welke gradaties zijn er?

Een verstuikte elleboog is een scheur, rek of verrekking van het gewrichtsweefsel dat de humerus verbindt met de ellepijp en het spaakbeen. Dat wil zeggen, de ligamenten die de elleboog stabiliseren en de functie hebben om het gewricht bij elkaar en onveranderlijk te houden.

Dit type verstuiking treedt meestal op wanneer de arm snel wordt gedraaid of gebogen in een abnormale houding die het vermogen om deze bewegingen te maken aantast. Evenzo is het mogelijk dat een dergelijke verstuiking of blessure ontstaat als de gewrichtsbanden worden overbelast door een grotere belasting dan zij bij een normale beweging kunnen verdragen.

Verstuikingen in de elleboog van patiënten worden echter standaard ingedeeld naar de ernst van het letsel. Daarom moeten gezondheidswerkers bij de diagnose van een dergelijke aandoening bepalen om welke graad het gaat:

Graad 1

Dit is het mildste geval van elleboogverstuikingen. In principe gaat het om een triviale verrekking van de banden en slechts om een microscheuring van het bandweefsel. Bijgevolg is er geen sprake van gewrichtsslapte of weefselscheuring, zodat de pijn beperkt blijft, de zwelling minimaal is en de patiënt zijn arm volledig kan bewegen.

Graad 2

Als de elleboogverstuiking graad II bereikt, betekent dit dat de ligamenten gedeeltelijk zijn gescheurd en dus niet volledig zijn gescheurd. De pijn is dan matig en onder controle te houden, de zwelling is meer uitgesproken dan in het vorige geval en er is matige instabiliteit in het gewricht. Daarnaast kan de persoon misvorming en ecchymose (of blauwe plekken) vertonen in dit deel van de arm.

Graad 3

Dit is de hoogste graad van ernst die een verstuikte elleboog kan vertonen, omdat het ligamentaire deel volledig scheurt, wat resulteert in hevigere pijn, prominente zwelling, grote instabiliteit van het gewricht, en merkbare vervorming en ecchymose in de elleboog. Bovendien kan het, als het niet behandeld wordt, na verloop van tijd leiden tot een chronische verstuiking en zelfs ernstigere aandoeningen.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van een elleboogverstuiking?

Naast de wetenschap dat een verstuiking of verrekking van de elleboog wordt veroorzaakt door een abnormale rek van de ligamenten in dit deel van de arm, is het belangrijk te weten wat de belangrijkste oorzaken, drijfveren of risicofactoren zijn die ertoe bijdragen dat dit gebeurt.

Hieronder geven we een opsomming van de meest relevante oorzaken die verband houden met het optreden van een dergelijke elleboogblessure:

• Als iemand een harde val maakt op een uitgestrekte arm, is er vaak sprake van een elleboogverstuiking.
• Bij plotselinge bewegingen die tot overbelasting van de elleboog leiden, kan dit letsel ook uitwendig ontstaan.
• Stoten en direct trauma aan de elleboog zijn een andere belangrijke oorzaak van elleboogbandimping.
• Wanneer de patiënt de arm buigt of verdraait, kan deze categorie aandoeningen optreden.
• Bij auto-ongelukken kunnen slachtoffers ook een verstuikte elleboog krijgen.
• Atleten die aan gymnastiek of basketbal doen, bijvoorbeeld, lijden vaak aan dit soort verstuiking.
• Een andere risicofactor is gebrek aan evenwicht en coördinatie bij de patiënt.
• Ook verminderde hypermobiliteit van de gewrichten, de belangrijkste oorzaak van losse gewrichten, leidt tot deze blessures.
• Als iemand de armspieren overbelast, is de kans op een elleboogverstuiking groter.

Beste producten voor elleboogverstuiking

Bestseller

.

Belangrijkste symptomen die ons waarschuwen voor een elleboogverstuiking

Wanneer een patiënt een elleboogverstuiking heeft, vertoont hij natuurlijk zijn eigen symptomen die hem onderscheiden van andere soortgelijke aandoeningen. Dit stelt de zorgverlener in staat een dergelijke blessure te diagnosticeren en zelfs de ernst ervan te bepalen.

De belangrijkste tekenen en symptomen die meestal wijzen op een verstuiking van de arm zijn:

• Pijn en stijfheid, die neigt toe te nemen bij beweging van het bovenste lidmaat.
• Zwelling, gevoeligheid en ongemak rond de getroffen elleboog.
• Een merkbare vermindering van de beweging van de arm.
• Roodheid, blauwe plekken of veranderingen in de huidskleur in het gebied.
• Waarneming van warmte in de elleboog en/of aangrenzende gebieden.
• Als het geval ernstiger wordt, treden verschijnselen op als: gevoelloosheid of kou onder het letsel (bijvoorbeeld in de handen of vingers), bleke of blauwachtige huid op de getroffen arm en toegenomen pijn (wordt ondraaglijk).

Welke behandelingen zijn er om de symptomen van een elleboogverstuiking te verbeteren?

Veel verstuikte patiënten gaan ervan uit dat de enige oplossing om deze aandoening te verlichten bestaat uit het gebruik van geneesmiddelen om de pijn en de ontsteking te verminderen en de symptomen van de aandoening weg te nemen. Er zijn echter andere effectieve methoden die werken als een optimale behandeling om het herstelproces bij een verstuikte elleboog te versnellen.

Hieronder vermelden we welke dat zijn en hoe elk van hen wordt toegepast:

Alternatieve en aanvullende therapieën

Als alternatief zijn er verschillende therapieën ontstaan die goede resultaten hebben laten zien bij het kalmeren van de symptomen van een elleboogverstuiking, dankzij hun pijnstillende, ontstekingsremmende en kalmerende werking.

Deze aanvullende therapeutische technieken worden hieronder beschreven:

• Warmte- en koudetherapie: Dit is een procedure die de eigenschappen van warmte en koude gebruikt om de symptomen van een nekverstuiking te verbeteren. Rekening houdend met het feit dat de combinatie van deze temperaturen in de vorm van therapie helpt om de pijn te verminderen, de zwelling te verminderen en de gespannen spieren in elk deel van het lichaam te ontspannen. In dit geval is het dus raadzaam om gedurende 15 tot 20 minuten een ijspack op de getroffen elleboog aan te brengen en dit gedurende dezelfde tijd af te wisselen met vochtige warmte (ook in kompressen). Het is belangrijk om dit 3 of 4 keer per dag te doen, gedurende twee of drie opeenvolgende dagen (afhankelijk van medische aanbevelingen).
• Compressietherapie: Compressietherapie is een therapie waarbij een apparaat of elastisch element wordt gebruikt om een gecontroleerde kracht uit te oefenen op een gebied van het lichaam waar de bloedstroom moet worden verbeterd, waardoor de veneuze druk wordt verminderd en de functie van de vaatwand wordt genormaliseerd om pijn en ontsteking te verminderen. Bij dit soort verstuiking wordt een dergelijke therapie toegepast met een elastisch verband of een compressie-elleboogbrace die de elleboog ondersteunt en strak houdt, maar niet te strak.
• Acupunctuurtherapie: De traditionele Chinese geneeskunde stelt deze therapie voor om de bloedcirculatie te verbeteren, de ontsteking van het getroffen gebied te verminderen en de pijn veroorzaakt door blessures te verminderen. Dit gebeurt door het inbrengen van fijne naalden in bepaalde punten van de huid om een natuurlijk pijnstillend effect te bereiken en dit door het hele lichaam te verspreiden. Er zij op gewezen dat het voor deze behandeling bij een elleboogverstuiking van vitaal belang is een beroep te doen op een medisch deskundige om de techniek correct uit te voeren, afhankelijk van het geval.
• Thermotherapie: Een van de beste therapeutische behandelingen om verschillende letsels in het lichaam te behandelen is thermotherapie, die zich onderscheidt door het gebruik van warmte (of temperaturen hoger dan die van het lichaam van de patiënt) met als doel de zwelling te verminderen en de pijn te verzachten. Hiertoe wordt warmte in vaste, gasvormige of halfvloeibare vorm voor therapeutische doeleinden toegepast op de elleboog om een genezingsreactie teweeg te brengen op de verstuiking waaraan de persoon lijdt. Nooit onmiddellijk na een blessure toepassen, maar minstens 72 uur wachten.
• Natuurlijke remedies met behulp van planten: Inheemse geneesmiddelen op basis van planten zijn ook ideaal om de pijn van een verstuiking in het lichaam te minimaliseren. Daarom wordt voor de behandeling van een dergelijke elleboogblessure aangeraden zijn toevlucht te nemen tot bepaalde planten met pijnstillende, ontstekingsremmende en ontspannende eigenschappen die het herstelproces versnellen. In dit geval wordt voorgesteld: arnica plaatselijk te gebruiken, infusies van sint-janskruid en heermoes in te nemen, essentiële lavendelolie in te wrijven, gember- of knoflookkompressen aan te brengen.
• Gezonde leefgewoonten: Om de symptomen en tekenen van een elleboogverstuiking te verminderen, is het ook essentieel om bepaalde gezonde leefgewoonten aan te leren die helpen om deze pathologie bij volgende gelegenheden zo lang mogelijk te vermijden. Doe oefeningen die de spieren geleidelijk versterken, eet een gezond en evenwichtig dieet, vermijd een zittende levensstijl en obesitas, beoefen geen contactsporten waarmee u niet vertrouwd bent en doe de nodige rekoefeningen om de elleboogbanden te ondersteunen.

Voedingssupplementen

Een nuttige formule om deze kwaal aan de elleboog te verlichten, bestaat uit het combineren van enkele voedingssupplementen met evenwichtige maaltijden die het organisme in staat stellen een uitstekende werking te garanderen.

Op die manier kan men de gewrichten verzorgen en zo het revalidatieproces versnellen dat nodig is voor een blessure van deze categorie. Bovendien wordt het beschouwd als een goede methode om de manifestatie van deze pathologie te voorkomen.

Wij raden aan de volgende voedingssupplementen op basis van vitaminen in te nemen:

• B-complex: Sommige B-vitaminen, zoals vitamine B1, B6 en B12 (respectievelijk thiamine, pyridoxine en cyanocobalamine) zijn essentieel voor het optimaliseren van de functionaliteit van alle delen van het lichaam waar de gewrichten zich bevinden. Ze hebben ook een pijnstillende werking en regelen de werking van het zenuwstelsel. Om ze in te nemen en elleboogverstuikingen te voorkomen (ongevallen buiten beschouwing gelaten), zijn de ideale voedingsbronnen: lever, vis, vlees, eieren, melk, volle granen, peulvruchten, noten, bananen, enz.
• Collageen: Dit is een doeltreffend eiwit voor de verbetering van alle pathologieën van het bewegingsapparaat, omdat het betrokken is bij ligamenten, pezen, spieren en andere weefsels die bijdragen tot het behoud van de beweeglijkheid van de gewrichten. Daarom is het essentieel voor de behandeling van dit type verstuiking, omdat het de pijn vermindert en de mobiliteit vergroot. Daarom moeten patiënten een tekort aan collageen voorkomen door het eten van voedingsmiddelen als eieren, kaas, melk, vlees, vette vis, avocado, ui, selderij, kersen, aardbeien, noten, enz.
• Vitamine A: Dit is een antioxidante stof die de vorming en instandhouding van zacht en botweefsel beïnvloedt, het immuunsysteem versterkt en ten goede komt aan verschillende organen (hart, nieren en longen), waardoor zij van cruciaal belang is voor het goed functioneren van het lichaam. Bijgevolg is het ook aangewezen om de symptomen van een verstuikte elleboog te voorkomen, en u kunt het halen uit: wortelen, papaja, mango, perziken, spinazie, paprika's, eieren, melk, levertraan, enz.

Fysiotherapeutische behandelingen

Op fysiotherapeutisch vlak zijn er verschillende alternatieven waarmee een goed elleboogrevalidatieplan kan worden uitgevoerd bij dit soort blessures. Dit is een gezondheidswetenschappelijke discipline die therapieën en oefeningen voorstelt die pijn en ontsteking helpen verminderen, de kracht en weerstand van de elleboog herstellen, gewrichtsbewegingen herstellen en mogelijke terugvallen of toekomstige blessures voorkomen.

In die zin zorgt een fysiotherapeutische behandeling van een verstuikte elleboog voor een snellere genezing, maximale mobiliteit tijdens uw herstelregime, versterking van de elleboogfunctie door herstel van de kracht en een aanzienlijke vermindering van de kans op verdere verstuikingen van de elleboog.

Voordat u uw toevlucht neemt tot een dergelijke behandeling, is het echter het beste om een deskundige uw diagnose en de omvang van uw letsel te laten beoordelen om het exacte revalidatieprogramma te bepalen dat u in combinatie met fysiotherapie nodig hebt.

Fysiotherapie kan de symptomen van een verstuiking van dit deel van de arm verbeteren:

• Cryotherapie: Dit bestaat uit een fysiotherapeutische behandeling die, door het aanbrengen van plaatselijke koude op het geblesseerde gebied, pijnstillende en ontstekingsremmende effecten heeft. Het heeft een vaatvernauwend effect op het organisme om het weefsel plaatselijk en gecontroleerd te vernietigen, waardoor het celmembraan scheurt voor therapeutische doeleinden. Als de verstuiking zich in de acute fase bevindt, wordt aanbevolen om gedurende 1 tot 7 dagen elke twee uur 10 tot 15 minuten koude toe te passen (met ijs of een bevroren herbruikbare zak).
• Flexibiliteitsoefeningen: In principe zijn dit elleboogstrekoefeningen die bedoeld zijn om de beweeglijkheid van de elleboog te herstellen en uiteraard de flexibiliteit van de spieren die de elleboog kruisen te optimaliseren. Afhankelijk van het geval moeten ze meestal drie keer per dag worden uitgevoerd (zolang ze de pijn niet buitensporig doen toenemen). Enkele ervan zijn: buigen en strekken van de elleboog, rotatie van de onderarm (pronatie en supinatie) en rekken van de biceps.
• Versterkende oefeningen: Dit zijn oefeningen die de kracht van de elleboogspieren helpen verbeteren, zodat de elleboog kan revalideren en even goed (of beter) kan functioneren dan voor het letsel. Als uw fysiotherapeut u dergelijke oefeningen aanbeveelt, is het essentieel dat u begint met de meest elementaire oefeningen en dat, naarmate uw kracht toeneemt, geavanceerde oefeningen aan het programma kunnen worden toegevoegd. In het algemeen zijn de meest voorkomende: triceps isometrie, biceps isometrie, pronatie en supinatie met weerstandsband, biceps curl met weerstandsband, weerstand triceps extensie in de stoel, enz.

Medicijnen

In de meeste gevallen kiezen patiënten met een verstuikte elleboog, naast de bovengenoemde aanvullende therapieën, voor vrij verkrijgbare geneesmiddelen om de pijn te verlichten, de zwelling te verminderen en alle symptomen van een dergelijke blessure te verbeteren.

Zelfmedicatie is echter niet aan te raden, omdat de bijwerkingen echt gevaarlijk kunnen zijn (ze kunnen diarree, misselijkheid, duizeligheid, flauwvallen, slaperigheid, vermoeidheid, verslaving en zelfs een hartstilstand veroorzaken).

Als u aan een dergelijke aandoening lijdt en u merkt dat zelfzorg niet helpt bij het revalidatieproces, dat er sprake is van toegenomen pijn en/of zwelling en zelfs merkbare instabiliteit in uw elleboog, kunt u het beste een medisch specialist bezoeken die uw geval nauwkeuriger kan behandelen en een duidelijke en beknopte diagnose kan stellen.

Hij of zij zal dan, rekening houdend met uw medische voorgeschiedenis, uw gezondheidstoestand, uw tolerantie voor medicijnen, de ernst van het letsel, uw leeftijd en andere details, de meest geschikte medicijnen voorschrijven om het functioneren van uw elleboog te normaliseren.

Chirurgie

Medisch gezien wordt het niet nodig geacht een operatie uit te voeren om een verstuikte elleboog te herstellen. In sommige gevallen, wanneer een verstuikte elleboog het ernstigst is, moeten patiënten echter een operatie ondergaan om de gescheurde band te herstellen. Dit betekent dat als alle niet-chirurgische methoden zijn toegepast en het aangetaste bandweefsel nog steeds niet is genezen, een operatie noodzakelijk is.

Welke preventiemethoden voor elleboogverstuikingen zijn het meest effectief?

Elleboogverstuikingen worden meestal veroorzaakt door ongelukken en kunnen dan ook niet worden voorkomen. Het is echter een aandoening die ook andere oorzaken heeft en dan is het mogelijk om bepaalde preventiemethoden te overwegen om te voorkomen dat u een dergelijke blessure oploopt.

Wij laten u weten hoe u een verstuiking of verrekking van uw elleboog zoveel mogelijk kunt voorkomen:

• Opwarming: Het is essentieel om op te warmen voor elke sport. Vergeet daarom niet goed te rekken voor het sporten om verstuikingen te voorkomen.
• Fysieke activiteit: Doe voortdurend en geleidelijk fysieke activiteiten. Zo kunt u uw armspieren versterken en verstuikingen als gevolg van een zittende levensstijl voorkomen.
• Overgewicht: Overgewicht is een van de risicofactoren voor dit soort blessures. Daarom is het belangrijk om een geschikt lichaamsgewicht te behouden om de kans op een elleboogverstuiking te verkleinen.
• Gezonde voeding: Om overgewicht te voorkomen en tegelijkertijd uw lichaam in het algemeen te versterken, loont het om een gezond en evenwichtig dieet te volgen. Dit, samen met de aanbevolen voedingssupplementen, zal uw lichaam het vermogen geven om deze elleboogblessures tegen te gaan.
• Sporten met weinig impact: Doe geen extreme en/of onbekende sporten. Zo voorkomt u zware valpartijen of blessures door verkeerd uitgevoerde bewegingen.
• Til geen buitensporige gewichten: Het is ook raadzaam om te voorkomen dat u zware voorwerpen draagt en/of uw armen overbelast, wat meestal kan leiden tot een verstuiking in deze regio van de ledemaat.
• Compressiekleding: Een andere effectieve methode om deze aandoening te voorkomen is het gebruik van de juiste uitrusting om de elleboog bij het sporten te beschermen, zoals bijvoorbeeld een compressie-elleboogbrace, een stuk stof dat om de elleboog wordt geplaatst om deze te beschermen tegen stoten en schuren.
• Rust: Als u moe bent of ongemak voelt in uw arm of elleboog voordat u gaat sporten, kunt u dat het beste niet doen. Dit is een andere risicofactor voor ongelukken en, als gevolg daarvan, verstuikingen.

Referenties

1. Kenter, K., Behr, C. T., Warren, R. F., O'Brien, S. J., & Barnes, R. (2000). Acute elleboogblessures in de National Football League. Tijdschrift voor schouder- en elleboogchirurgie, 9(1), 1-5. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1058274600800233
2. Chamseddine, A., Zein, H., Obeid, B., Khodari, F., & Saleh, A. (2011). Posterolaterale rotatoire instabiliteit van de elleboog secundair aan verstuiking. Chirurgie de la Main, 30(1), 52-55. https://europepmc.org/article/med/21334955
3. Andrews, J. R., & Whiteside, J. A. (1993). Veel voorkomende elleboogproblemen bij de sporter. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy, 17(6), 289-295. https://www.jospt.org/doi/abs/10.2519/jospt.1993.17.6.289
4. Savoie, F. H., & O'Brien, M. (2020). Verstuikingen, verrekkingen en partiële scheuren van het mediale ulnaire collaterale ligament van de elleboog. Clinics in Sports Medicine, 39(3), 565-574. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(20)30020-X/fulltext
5. Thornton, R., Riley, G. M., & Steinbach, L. S. (2003). Magnetic resonance imaging of sports injuries of the elbow. Topics in Magnetic Resonance Imaging, 14(1), 69-86. https://journals.lww.com/topicsinmri/Fulltext/2003/02000/Magnetic_Resonance_Imaging_of_Sports_Injuries_of.6.aspx
6. Nitz, A. J., Dobner, J. J., & Kersey, D. (1985). Nerve injury and grades II and III ankle sprains. The American journal of sports medicine, 13(3), 177-182. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658501300306
7. Derscheid, G. L., & Garrick, J. G. (1981). Medial collateral ligament injuries in football: nonoperative management of grade I and grade II sprains. The American Journal of Sports Medicine, 9(6), 365-368. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658100900605
8. Thompson, C., Kelsberg, G., & St Anna, L. (2003). Warmte of ijs bij een acute enkelverstuiking?. https://mospace.umsystem.edu/xmlui/handle/10355/2939
9. Nunley, J. A., & Vertullo, C. J. (2002). Classificatie, onderzoek en behandeling van middenvoetverstuikingen: Lisfranc blessures bij de atleet. The American journal of sports medicine, 30(6), 871-878. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465020300061901
10. Roach, C. J., Haley, C. A., Cameron, K. L., Pallis, M., Svoboda, S. J., & Owens, B. D. (2014). De epidemiologie van mediale collaterale ligamentverstuikingen bij jonge atleten. The American journal of sports medicine, 42(5), 1103-1109. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546514524524