Achillespeesontsteking

In de volgende paragrafen van dit bericht vindt u alle informatie over achillespeesontsteking. Wij zullen u in detail laten zien wat deze ontsteking in de achillespees inhoudt en wat de oorzaken of risicofactoren zijn die de kans op het optreden van deze blessure vergroten.

Bovendien gaan we op een eenvoudige manier de behandelingen vermelden die kunnen worden toegepast bij microscopische breuken van de vezels van de strekpezen en welke de beste tips zijn om ontstekingen in de peesstructuur van dit lichaamsdeel te voorkomen. Laten we beginnen.

Wat is achillespeesontsteking?

Achillespeesontsteking treedt op wanneer er microscheurtjes en een gebrek aan bloedtoevoer zijn in de pees die de soleus en gastrocnemius verbindt met het hielbeen. Dit is meestal het gevolg van overbelasting van het enkelgewricht, hoewel andere factoren zoals leeftijd en gebrek aan dagelijkse beweging ook mogelijk zijn.

Dit letsel aan de achillespees veroorzaakt pijn en ontsteking in het getroffen gebied. Als gevolg daarvan verliezen veel patiënten de beweeglijkheid van hun gewrichten en lijden zij aan een vergevorderde stijfheid en pijn in de knie en aan het uiteinde van de voet.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren voor achillespeesontsteking?

Leer over de oorzaken die het risico op achillespeesontsteking kunnen verhogen

• Trauma: Dit is een van de meest terugkerende factoren bij dit type blessure. Stoten, breuken en elk ander letsel kunnen leiden tot uitrekking en daaropvolgende ontsteking van de achillespees.
• Slechte houding: Dit is een andere van de meest voorkomende oorzaken van patiënten met dit type kwaal. De verkeerde houding om een bepaalde taak uit te voeren, of het langdurig aanhouden van een verkeerde houding, genereert overmatige spanning in de pezen. Deze worden aangetast door de inspanning die ze moeten leveren, waardoor de afvalstoffen niet goed door het bloed worden afgevoerd, wat de ontsteking in de hand werkt.
• Te weinig rust voor de enkel: Repetitieve bewegingen bevorderen de overbelasting van de achillespees, vooral wanneer er geen tussentijdse rust is tussen elke activiteit.
• Intensieve activiteiten: Sporten of taken uitvoeren die het enkelgewricht zwaar belasten kunnen leiden tot ontsteking van de achillespees. Dit komt door de grote druk waaraan deze vezels tijdens deze activiteiten worden blootgesteld.
• Overgewicht: Het tillen van zware gewichten zorgt ervoor dat de onderste gewrichten te lijden hebben onder een te grote druk. Dit blijkt uit de weinige ruimte die de gewrichtsorganen hebben om te werken, wat de accumulatie van toxische moleculen in de peesvezels genereert.
• Obesitas: Een te hoog lichaamsgewicht veroorzaakt een constante druk op het enkelgewricht, waardoor de pezen in dit gebied te lijden hebben.
• Gebrek aan voedingsstoffen: De afwezigheid van onder andere magnesium, selenium, kalium en natrium; maakt een correcte werking van de hielstrekkersweefsels niet mogelijk. Om deze reden is letsel aan de achillespees bijna een gegeven.

Beste producten voor achillespeesontsteking

Bestseller

.

Belangrijkste symptomen die ons waarschuwen dat we een achillespeesontsteking hebben

Zie hieronder de verschillende symptomen die de aanwezigheid van een peesontsteking in de enkel aankondigen

• Pijn: Mensen die lijden aan een achillespeesontsteking voelen pijn bij het strekken van de voet, bij het lopen en het dragen van strakke schoenen.
• Zwelling: Een ander kenmerkend symptoom is zwelling in het enkelgebied. Dit komt door de ophoping van bloed in het getroffen gebied.
• Gewrichtsstijfheid: Een patiënt met een achillespeesontsteking kan de enkel waarschijnlijk niet bewegen vanwege de beperkte ruimte tussen de spieren, botten en pezen in dit deel van het lichaam.
• Uitpuilen: Tendonitis kan ervoor zorgen dat de pezen uit hun normale positie puilen, waardoor een uitstulping in de vezels ontstaat. Deze uitstulping kan verschijnen aan de bovenkant van de hiel.
• Roodheid: De ophoping van bloed in dit gebied kan een roodachtige kleur van de huid veroorzaken.
• Zwakte: Bij sommige patiënten vertonen de spieren van het aangedane been vermoeidheid en motorische achteruitgang.
• Vreemd geluid: Als een krakend geluid wordt gehoord bij het buigen van de enkel of het drukken op de pees, is er waarschijnlijk sprake van een achillespeesontsteking.

Welke behandelingen zijn er om achillespeesontsteking te verbeteren en te genezen?

Er zijn momenteel verschillende behandelingen die gebruikt worden om de symptomen van achillespeesontsteking te verminderen.

Zie hieronder welke de belangrijkste zijn:

Alternatieve en aanvullende therapieën

De volgende aanvullende therapieën kunnen worden gebruikt om achillespeesontsteking te behandelen:

• Warmte- en koudetherapie: Bij dit type behandeling worden de voordelen van beide extremen van temperatuur nagestreefd. Zo kan met warmte de ontsteking worden verminderd door stimulatie van de capillaire wanden van de weefselvaten. Met koude kunnen pijnstillende effecten worden gevonden om de pijn te verminderen. Men moet er rekening mee houden dat het voor deze therapie noodzakelijk is om tussen beide temperaturen compressiekleding, zakken of baden uit te wisselen.
• Compressietherapie: Het doel van deze therapie is het gewrichtsgebied te beschermen door het te immobiliseren. Op deze manier wordt de achillespees gefixeerd en wordt voorkomen dat deze bij elke beweging van de voet wordt verrekt. Dit resulteert in een vermindering van de ontsteking in het gebied en een vermindering van de pijn door een betere doorbloeding die in dit gebied wordt gestimuleerd. Men mag niet vergeten dat voor gunstige resultaten van compressie het noodzakelijk is dat de bandages of enkelbraces correct worden geplaatst om overprikkeling van de vezels te voorkomen.
• Massagetherapie: Achillespeesontsteking kan pijn en zwelling veroorzaken in de soleus en gastrocnemius, zodat de pijn in het gebied stekend is en het onvermogen veroorzaakt om de voet te bewegen. Daarom is het mogelijk door middel van frictiemassage de ontsteking te verminderen en de doorbloeding te verbeteren om de aanmaak van collageen in de aangetaste vezels te stimuleren. Dit moet door een professional worden gedaan, omdat extreme druk de slijmbeurzen in het gewricht kan aantasten.
• Acupressuurtherapie: Door middel van speciale drukmassages, gebaseerd op de Chinese geneeskunde, is het mogelijk om de symptomen van achillespeesontsteking te behandelen. Om de doorbloeding van het getroffen gebied te stimuleren, worden met de vingers en handpalmen van de behandelaar massages toegepast op specifieke delen van het lichaam. Hierdoor stoppen de zenuwwortels met het verzenden van pijnsignalen naar de hersenen, waardoor het geestelijk evenwicht van de patiënt verbetert.
• Thermotherapie: Thermotherapie genereert dat de bloedcapillaire wanden van de zachte weefsels gelegen in de achillespees de uitwisseling van zuurstof en voedingsstoffen geleverd door het bloed ontvangen. Zo worden ontsteking en pijnvermindering gegarandeerd door de eliminatie van metabolieten die zich in de peesvezel bevinden. Warmte kan op verschillende manieren worden toegepast; de meest voorkomende zijn warmwaterkruiken, bedrijven en voetbaden.
• Natuurlijke remedies met behulp van planten: Natuurlijke planten met ontstekingsremmende en pijnstillende effecten kunnen worden gebruikt om de symptomen van achillespeesontsteking te verminderen. Dit kan gebeuren door uitwendige toepassing of door infusie, en daarom moet deze therapie worden voorgeschreven en gecontroleerd door een arts. Tot de meest gebruikte kruiden behoren linde, kamille, citrusvruchten en munt.
• Gezonde levensstijl: De therapeutische aanpak die bij dit type behandeling wordt gebruikt, is gebaseerd op het corrigeren van verschillende houdingen en gewoonten van de persoon die aan achillespeesontsteking heeft geleden. Op deze manier bestaat de heropvoeding erin dat de patiënt leert hoe zijn eigen lichaam werkt en de gewrichten weet te beschermen om verergering van de opgelopen blessure te voorkomen en ook om de kans op het ontstaan van nieuwe tendinitis te verkleinen. Het corrigeren van de houding, het leren tillen van zware dingen en het actief houden van de weefsels zijn enkele van de aspecten die bij deze therapie worden behandeld.

Voedingssupplementen

De opname van micronutriënten in het lichaam van de patiënt kan niet alleen via de voeding plaatsvinden, maar ook via voedingssupplementen. Deze siropen, poeders of tabletten bevatten vaak collageen, kalium, calcium, hyaluronzuur en Omega 3. Maar ook glucosamine, chondroïtine en methylsulfonylmethaan voor pijnbestrijding zijn mogelijk.

Houd er rekening mee dat dit soort behandeling onder toezicht van een arts moet staan en nooit zelfmedicatie mag toepassen, want de nier-, darm- en levergevolgen kunnen zeer ernstig zijn.

Fysiotherapeutische behandelingen

Revalidatie-oefeningen zijn gericht op het versterken van de spier-peesstructuur van de hiel. Daartoe worden verschillende technieken gebruikt, die door de behandelaar worden gekozen afhankelijk van het verloop van de ziekte.

Tot de meest voorkomende behandelingen behoren de volgende

• Radiofrequente golven: Deze worden gebruikt om elektrische prikkels te produceren om de bloedcirculatie te verbeteren. Op die manier verloopt de uitwisseling van gassen tussen het bloed en de vezels efficiënter.
• Oppervlakkige druk: Deze techniek lijkt op acupressuur, maar wordt niet alleen op bepaalde delen van het lichaam toegepast. Het doel ervan is de ontsteking van het getroffen gebied te stimuleren door middel van massages die de fysiotherapeut met grote voorzichtigheid op het gekwetste gebied uitvoert.
• Dry needling: Naalden vergelijkbaar met acupunctuur worden gebruikt om het pijngevoel te verminderen.
• Kortdurende oefeningen: In sommige gevallen worden kortdurende repeterende oefeningen gebruikt om het gewricht te stimuleren. Ze kunnen worden toegepast met speciale apparaten of onder water.

Medicijnen

Het belangrijkste bij deze vorm van behandeling is dat de behandeling met medicijnen door de arts moet worden voorgeschreven en goedgekeurd. Dit betekent dat zelfmedicatie nooit mag worden toegepast, omdat dit kan leiden tot ernstige complicaties voor het lichaam. Niet-steroïde ontstekingsremmers, opioïde pijnstillers en, in sommige gevallen, corticosteroïden worden meestal gebruikt om de pijn en de ontsteking in de achilleshiel te bestrijden.

Operaties

Achillespees tendinitis kan alleen in gevorderde gevallen met chirurgische ingrepen worden behandeld voor herstel van gescheurde vezels in dit gebied. Lokale verdoving kan worden gebruikt om de invasiviteit laag te houden.

Bij patiënten waarbij de ontsteking niet alleen in de pezen, maar ook in de synoviale zakken aanwezig is, is bursectomie mogelijk. Deze techniek wordt gebruikt voor het verwijderen van afgeschaafde elementen binnen het gewricht.

Preventie bij achillespeesontsteking

In de volgende paragrafen vindt u de beste preventiemethoden voor achillespeesontsteking

• Handhaaf de juiste houding: Om verder letsel of verergering van de symptomen van achillespeesontsteking te voorkomen, moet u zich bewust zijn van de houdingen en krachten die u moet gebruiken bij het lopen en tillen van zware voorwerpen. Dit zal u helpen om het enkelgewricht in goede conditie te houden, waardoor de uitwisseling van zuurstof tussen het bloed en de peesvezels verbetert.
• Doe vooraf een warming-up: Het stimuleren van de spier-peesstructuur vóór het sporten of veeleisende werkzaamheden is een goed idee. Het is raadzaam het gewricht op te warmen, zodat het niet plotseling wordt belast, wat tot peesletsel kan leiden.
• Excentrische oefeningen: Het is heel gebruikelijk om revalidatie- en versterkingsoefeningen voor het achillespeesgebied uit te voeren door middel van excentrische oefeningen, die de externe belasting afremmen, d.w.z. ze proberen de contractie van de spier in stand te houden terwijl ze in de richting van strekken gaan.
• Vermijd plotselinge bewegingen: Dit soort bewegingen kan de pezen in de enkel overmatig belasten.
• Draag schoenen en enkelbraces om het gewricht te beschermen: Als u betrokken bent bij sporten of activiteiten die de achillespees in gevaar brengen, probeer dan het gewricht te beschermen met geschikte veiligheidsmiddelen.
• Eet een gezond dieet: Voedingsmiddelen die rijk zijn aan magnesium, calcium en kalium helpen de enkelpezen in goede conditie te houden.
• Vermijd een zittende levensstijl: Het lichaam raakt gewend aan het gebrek aan activiteit, dus elke keer als u een ladder wilt beklimmen of een eenvoudige handeling wilt verrichten worden de pezen overbelast. Daarom is het raadzaam vaak te wandelen of te fietsen.

Referenties

1. Longo, U. G., Ronga, M., & Maffulli, N. (2018). Achilles tendinopathie. Sports medicine and arthroscopy review, 26(1), 16-30. https://www.ingentaconnect.com/content/wk/smart/2018/00000026/00000001/art00005
2. Paavola, M., Kannus, P., Järvinen, T. A., Khan, K., Józsa, L., & Järvinen, M. (2002). Achilles tendinopathie. JBJS, 84(11), 2062-2076. https://journals.lww.com/jbjsjournal/Citation/2002/11000/Achilles_Tendinopathy.25.aspx
3. Maffulli, N., Sharma, P., & Luscombe, K. L. (2004). Achilles tendinopathie: etiologie en beheer. Journal of the Royal Society of Medicine, 97(10), 472-476. https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/0141076809701004
4. Kader, D., Saxena, A., Movin, T., & Maffulli, N. (2002). Achilles tendinopathie: enkele aspecten van basiswetenschap en klinisch beheer. British journal of sports medicine, 36(4), 239-249. https://bjsm.bmj.com/content/36/4/239.short
5. de Jonge, S., Van den Berg, C., de Vos, R. J., Van Der Heide, H. J. L., Weir, A., Verhaar, J. A. N., ... & Tol, J. L. (2011). Incidentie van midportie achillestendinopathie in de algemene bevolking. British journal of sports medicine, 45(13), 1026-1028. https://bjsm.bmj.com/content/45/13/1026.short
6. Almekinders, L. C., & Temple, J. D. (1998). Etiology, diagnosis, and treatment of tendonitis: an analysis of the literature. Medicine and science in sport and exercise, 30(8), 1183-1190. https://europepmc.org/article/med/9710855
7. Kainberger, F. M., Engel, A., Barton, P., Huebsch, P., Neuhold, A., & Salomonowitz, E. (1990). Letsel aan de achillespees: diagnose met sonografie. AJR. American journal of roentgenology, 155(5), 1031-1036. https://radnuk.meduniwien.ac.at/fileadmin/radiodiagnostik/pdf/1_Kainberer_et_al_1990.pdf
8. Sandmeier, R., & Renström, P. A. F. H. (1997). Diagnose en behandeling van chronische peesaandoeningen in de sport. Scandinavian journal of medicine & science in sports, 7(2), 96-106. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1600-0838.1997.tb00125.x
9. Alfredson, H., & Lorentzon, R. (2002). Chronische peespijn: geen tekenen van chemische ontsteking maar hoge concentraties van de neurotransmitter glutamaat. Implicaties voor de behandeling? Current drug targets, 3(1), 43-54. https://www.ingentaconnect.com/content/ben/cdt/2002/00000003/00000001/art00004
10. Williams, J. G. P. (1986). Achillespeesletsels in de sport. Sports Medicine, 3, 114-135. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-198603020-00003