Elleboog artritis

Een ontsteking in het ellebooggewricht kan leiden tot stijfheid in de arm, waardoor de patiënt de dagelijkse taken niet meer normaal kan uitvoeren. Daarom moet u weten wat elleboogartritis is en wat de oorzaken en risicofactoren van deze aandoening zijn. Deze informatie vindt u in de volgende paragrafen.

We zullenhet ook hebben over de belangrijkste symptomen die u waarschuwen voor een mogelijk begin van de ziekte. Ten slotte leert u over de huidige behandelingen die u zullen helpen de symptomen van artritis te verbeteren en de preventiemethoden die u in gedachten moet houden.

Wat is elleboogartritis of ontsteking van het ellebooggewricht?

Artritis van de elleboog is van het reumatoïde type dat op een degeneratieve manier in het gewricht optreedt en in extreme gevallen leidt tot het verlies van kraakbeen. De ziekte wordt veroorzaakt door het auto-immuunsysteem, d.w.z. door een aanval van het lichaamseigen afweermechanisme op de cellen van het gewricht.

De synoviale vloeistof in de elleboog wordt ernstig aangetast, waardoor deze verdikt en een overmatige hoeveelheid vloeistof produceert, wat leidt tot zwelling van het gebied, die samen met de chemicaliën van het immuunsysteem pijn en stijfheid veroorzaakt. Een belangrijk kenmerk van deze aandoening is dat de symptomen het hevigst zijn na de nachtrust, waardoor de patiënt de arm niet kan buigen of strekken.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van elleboogartritis?

Zowel de oorzaken als de risicofactoren voor elleboogartritis zijn situaties, activiteiten en zelfs genetica die de kans op het krijgen van de ontstekingsziekte vergroten. Daarom is het nuttig te weten welke van deze risicofactoren u helpen om de ziekte vooraf te voorkomen en op te sporen.

Hieronder volgt een gedetailleerde lijst:

• Genetica: dit is een van de elementen die de kans op het krijgen van de ziekte verhoogt. Het komt zowel bij mannen als bij vrouwen voor, maar volgens de statistieken komt elleboogartritis vaker voor bij vrouwen, en recente studies hebben aangetoond dat slechts 5% van de patiënten ouders of broers en zussen heeft met dezelfde aandoening, zodat de erfelijke factor niet langer als de belangrijkste oorzaak wordt beschouwd.
• Trauma aan de elleboog: Als de persoon een activiteit uitvoert die het werk van het gewricht uitput, waardoor verwondingen ontstaan, is het waarschijnlijk dat in de toekomst reumatoïde artritis in de elleboog ontstaat. In dit geval is het raadzaam regelmatig een arts te raadplegen om na te gaan of er sprake is van aanzienlijke slijtage van het gewricht.
• Aanwezigheid van bacteriën, schimmels of virussen: deze kunnen worden veroorzaakt door trauma aan de elleboog als gevolg van de uitgevoerde activiteit. Deze ziekteverwekkers verplaatsen zich via het bloed en nestelen zich in de gewrichtsholte met gewrichtsvloeistof, wat kan leiden tot septische artritis.
• Fysiek defect van het gewrichtskraakbeen: dit bevindt zich in het gewrichtsmembraan. Het is mogelijk artritis te ontwikkelen als dit onderdeel natuurlijke ontwikkelingsstoornissen vertoont. Om deze oorzaak tegen te gaan is het belangrijk het gewricht te controleren met röntgenfoto's en andere klinische onderzoeken.
• Gebrek aan adequate reactie van het auto-immuunsysteem: Men mag niet vergeten dat artritis auto-immuun is, wat betekent dat de eigen beschermingsstructuur van het lichaam de eigen cellen aanvalt, waardoor ernstige complicaties binnen het gewrichtsmembraan ontstaan. Daarom wordt het immuunsysteem ook als een risicofactor beschouwd.
• Overgewicht: Gewicht is een van de belangrijkste oorzaken van artritis. U moet heel voorzichtig zijn, want de slijtage van de gewrichten als gevolg van overgewicht is heel gewoon en leidt tot het ontstaan van artritis.

Beste producten voor elleboogartritis

Bestseller

Belangrijkste symptomen die ons waarschuwen dat we elleboogartritis hebben

Symptomen waarop u moet letten om te merken dat u artritis in uw elleboog heeft, zijn de volgende:

• Zwelling in het gewrichtsgebied: In sommige gevallen gaat dit gepaard met een roodheid die warmer aanvoelt dan het gebied dat er niet omheen ligt.
• Gevoelloosheid of een tintelend gevoel: in de elleboog zijn symptomen om rekening mee te houden en er moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd.
• Verminderde buiging en strekking: Als het buigen of strekken van de arm moeilijk wordt na de slaap, waardoor stijfheid in het gewrichtsgebied ontstaat, is er waarschijnlijk sprake van artritis.
• Misvorming van het gewricht: Artritis zorgt ervoor dat het bot verdikt en het synoviaal membraan uitgroeit, waardoor met het blote oog een aanzienlijke misvorming ontstaat.
• Darmklachten: Als je misselijkheid, braken, gebrek aan eetlust of zwakte hebt zonder reden en je hebt ook een van de bovenstaande symptomen, moet je dringend een reumatoloog raadplegen over mogelijke artritis in de elleboog.
• Knobbels: Verschijnen van een harde, en in sommige gevallen ruwe, knobbel aan de buitenkant van het gewricht. Deze epidermoïde knobbel kan zo groot zijn als een walnoot en is gemakkelijk op de tast te ontdekken.
• Het bestaan van een reumaknobbel onder de huid: Dit knobbeltje veroorzaakt geen pijn en is over het algemeen klein van omvang. Om zeker te zijn van deze pathologie is röntgenonderzoek nodig.
• Verminderde mobiliteit: In gevorderde stadia van artritis in de elleboog kan de patiënt de handpalmen niet meer kunnen draaien.
• Toegenomen vermoeidheid: Een oorzaak gerelateerd aan artritis waar weinig mensen belang aan hechten is permanente vermoeidheid zonder duidelijke reden.

Welke behandelingen zijn er om de symptomen van artritis in de elleboog te verbeteren?

Er zijn verschillende behandelingen die kunnen worden toegepast om de symptomen van artritis in de elleboog te verbeteren, maar u moet er rekening mee houden dat ze onder toezicht van een reumatoloog moeten staan. En als u een alternatieve therapie overweegt, moet u eerst met uw reumatoloog overleggen voordat u ermee begint.

Zie hoe reumatoïde artritis van de elleboog te behandelen:

Alternatieve en aanvullende therapieën

Alternatieve therapieën zijn behandelingen die holistisch zijn ontwikkeld en zijn afgestemd op de individuele patiënt. Op deze manier is het mogelijk om verschillende methoden op te nemen als aanvulling op de conventionele therapie, die gebaseerd is op medicatie.

Wij laten u hieronder zien wat deze alternatieve therapieën zijn en waarom u ze zou moeten gebruiken bij de behandeling van artritis van de elleboog, altijd onder toezicht van uw arts:

• Warmte- en koudetherapie: wanneer warmte- en koudetherapie wordt gebruikt, is het doel de pijn van elleboogartritis tijdelijk te verminderen en spierkrampen te verminderen voor een betere buiging en strekking. Hiervoor worden ijspakkingen en warmwaterpakkingen gebruikt. Het is belangrijk in gedachten te houden dat patiënten verschillend reageren op deze behandeling, dus het is noodzakelijk een arts te raadplegen over de ideale temperatuur voor elke persoon. Om de therapie effectief te laten zijn, mag de sessie nooit langer duren dan 20 minuten en moet er een doek tussen de huid en het element dat de temperatuur afgeeft worden gelegd om zweren in de opperhuid te voorkomen.
• Compressietherapie: hoewel het geen veel gebruikte techniek is bij elleboogartritis, kunnen compressen worden gebruikt om beweging van de arm te voorkomen en zo afwijkingen van het bot of het gewrichtskraakbeen te corrigeren. Met deze therapie is het ook mogelijk het gewricht te verzachten zodat de patiënt geen pijn voelt en zo de spierspanning vermindert. Deze behandeling moet door een arts worden voorgeschreven.
• Massagetherapie: Massage is een goed alternatief dat gebruikt kan worden om de patiënt te ontspannen en mentale en fysieke stressaanvallen te voorkomen. De techniek die bij massagetherapie wordt gebruikt, moet door een gekwalificeerd persoon worden uitgevoerd om verder letsel te voorkomen. De patiënt kan ook zelf zachtjes over het ellebooggebied wrijven om de spieren te stimuleren, maar men mag niet vergeten dat voor deze behandeling een arts moet worden geraadpleegd.
• Acupressuurtherapie: Transcutane zenuwstimulatie heeft tot doel de pijn te remmen door te voorkomen dat elektrische signalen de hersenen bereiken, zodat de patiënt minder ongemak voelt in het getroffen gebied en dus minder lijdt. Dankzij de stimulering van de afgifte van endorfine, dat werkt als een pijnstiller, is het mogelijk het gevoel van gevoelloosheid in de elleboog te voorkomen en te verminderen. Acupressuur bestaat uit het drukken op de handpalmen, de voeten en andere delen van het lichaam van de patiënt om een gevoel van welzijn te produceren dat wordt opgewekt door de stimulatie van de weefsels en het zenuwstelsel. Bij deze Chinese geneeswijze worden alleen de handen van de therapeut gebruikt.
• Thermotherapie: deze revalidatiebenadering bestaat uit het bevorderen van vochtige warmte bij verschillende temperaturen. Deze therapie is gebaseerd op het stimuleren van warmte in het getroffen gebied door middel van warmwaterzakken om het spasme te verminderen en zo een betere flexie-extensie van de elleboog te verkrijgen, waardoor de levenskwaliteit van de patiënt toeneemt.
• Natuurlijke remedies met behulp van planten: Geneeskrachtige kruiden zijn planten die worden gebruikt als aanvulling op een farmacologische behandeling om pijn te voorkomen, spierspanning te verminderen en ontstekingen in het door artritis getroffen gebied tegen te gaan. Maar in geen geval vervangt het de traditionele therapie, dus u moet uw arts raadplegen of het raadzaam is natuurlijke remedies met behulp van planten te gebruiken. Tot de meest voorkomende kruiden die u in dit soort behandelingen kunt vinden behoren onder meer munt, lavendel, gember, kamille en groene thee. De wijze van toepassing verschilt per gekozen plant.
• Ultrageluid: door middel van een frequentie van meer dan 20.000 trillingen in één seconde is het mogelijk spierkrampen te verminderen, de buiging en strekking van de arm te verbeteren en ongemak in het gewricht weg te nemen. Hiervoor is het noodzakelijk dat de techniek wordt uitgevoerd door een professionele therapeut en dat de reumatoloog vooraf wordt geraadpleegd om na te gaan of deze aanvullende therapie de huidige situatie van de patiënt zal helpen.
• Meditatie en ontspanning: het doel van deze aanvullende psychologische geneeskunde is de stress van de patiënt te verminderen door middel van spierontspannende gedachten en zo een kalme geest te creëren. De beoefening ervan moet worden begeleid door deskundigen op dit gebied. Ademhalingstechnieken zijn de sleutel voor de patiënt om de ziekte vanuit een heel ander en positief gezichtspunt waar te nemen en erop te reageren.
• Aromatherapie: om het welzijn van de patiënt te verbeteren, zowel lichamelijk als psychisch, worden verschillende aromatische elementen gebruikt als aanvulling op de traditionele therapie. Zowel essentiële oliën als andere aromatische combinaties kunnen op verschillende manieren worden gebruikt om ontspanning, verlichting en revitalisering van de patiënt te bewerkstelligen. Vanille, eucalyptus, kaneel, citrusvruchten, jasmijn en munt zijn enkele van de aromatische bestanddelen die bij deze alternatieve therapie worden gebruikt. Het gebruik ervan is eenvoudig: wrijf een met deze essences bevochtigde zakdoek over het gezicht en de handen tot een gevoel van kalmte wordt opgewekt. Het kan ook gebruikt worden door middel van kaarsen en infusies.
• Acupunctuur: Deze traditionele Chinese geneeskunde wordt gebruikt om zwaarte en ongemak in de elleboog te verminderen via de Shu-punten. Deze behandeling wordt uitgevoerd met verschillende hete naalden, of moxibustie, die volgens een bepaald patroon op strategische plaatsen in het getroffen gebied worden geplaatst. Het doel van deze therapie is een vrijwel onmiddellijk gevoel van tevredenheid bij de patiënt op te wekken.
• Biofeedback: deze aanvullende techniek bestaat erin de patiënt te laten weten hoe zijn lichaam reageert telkens als zijn spieren zich spannen en hij pijn voelt in zijn ellebooggewrichten. Men moet elektronische apparatuur gebruiken om verschillende parameters te meten in elke situatie van stress veroorzaakt door de ziekte. Het is ideaal om deze behandeling te combineren met meditatietherapie om het contrast te laten zien dat het lichaam genereert in een ontspannen situatie. Dit zal de patiënt helpen de pijn beter onder controle te krijgen.
• Gezonde leefgewoonten: Vechten tegen pijn is een van de meest traumatische gevolgen van elleboogartritis. Daarom is het raadzaam de patiënt te leren wat de pijn veroorzaakt, waarom deze ontstaat en hoe ermee om te gaan door verschillende aspecten van het dagelijks leven te verbeteren.

Voedingssupplementen

Voedingssupplementen zijn pillen of siropen die deel uitmaken van deze alternatieve therapie en zijn gebaseerd op stoffen en chemische verbindingen die de symptomen van elleboogartritis verlichten. Het zijn producten die het dieet van de patiënt aanvullen tijdens de conventionele behandeling. Voor het gebruik ervan is het noodzakelijk te weten welk wetenschappelijk bewijs de resultaten ondersteunt om bijwerkingen te voorkomen; daarom is het noodzakelijk een reumatoloog te raadplegen alvorens voor deze therapie te kiezen.

Fysiotherapeutische behandelingen

Fysiotherapie houdt zich bezig met het versterken van de elleboog door middel van oefeningen die precies op het gewricht worden toegepast. Dit helpt de flexibiliteit, het humeur en het gevoel van welzijn van de patiënt te verbeteren. Het is noodzakelijk een arts te raadplegen alvorens deze techniek toe te passen en het is belangrijk te onthouden dat deze door een professionele fysiotherapeut moet worden uitgevoerd om ernstig letsel te voorkomen. Het kan worden uitgevoerd met speciale apparatuur en zelfs onder water.

Geneesmiddelen

U moet er rekening mee houden dat de gebruikte geneesmiddelen door uw arts moeten worden voorgeschreven, dus u mag nooit zelfmedicatie gebruiken. Tot de meest gebruikte geneesmiddelen als basis voor de behandeling behoren pijnstillers en niet-steroïde ontstekingsmiddelen. Maar deze geneesmiddelen worden meestal maar kort gebruikt, omdat de bijwerkingen berucht zijn bij de bestrijding van reumatoïde artritis van de elleboog.

Dienovereenkomstig worden antireumatische geneesmiddelen, bekend als DMARD's, gebruikt. Corticosteroïde-type geneesmiddelen worden ook gebruikt om elleboog artritis te bestrijden als ontstekingsremmers. Biologische middelen worden ook voorgeschreven bij de behandeling van elleboogartritis, en bij deze therapie worden monoklonale middelen gebruikt. Deze omvatten Rituximab, Etanercept, Infliximab, Tocilizumab en Abatacept.

Chirurgie

Chirurgische ingrepen worden aanbevolen wanneer de ziekte vergevorderd is en een behandeling met geneesmiddelen niet volstaat. Dit voorkomt letsels die in de toekomst ernstiger kunnen worden. Afhankelijk van de plaats van het gewricht wordt elleboogartritis behandeld door het membraan dat de synoviale vloeistof bevat te verwijderen door middel van een synovectomie. Het is echter ook gebruikelijk een arthroplastie te ondergaan om een prothese te plaatsen ter vervanging van de functie van de elleboog.

Welke preventiemethoden voor artritis in de elleboog zijn het meest effectief?

Om elleboogartritis te voorkomen is het belangrijk rekening te houden met de volgende methoden:

• Doe geen plotselinge activiteiten die uw elleboog in gevaar brengen: Het is noodzakelijk om uw gewrichten te beschermen als u zich dagelijks moet inspannen, om deze reden moet u leren om zware voorwerpen op te tillen en uw armen correct te positioneren om blessures te voorkomen die tot artritis kunnen leiden.
• Speel geensporten met veel impact: deze kunnen de kans op spierkrampen, verrekkingen en andere ernstige blessures vergroten. Als u dit soort activiteiten doet, is het noodzakelijk om alle gewrichten, vooral de elleboog, van tevoren op te warmen.
• Eet een evenwichtig dieet: Voedingsmiddelen met een laag suikergehalte helpen de kans op artritis te verminderen. Bovendien moet u uw maaltijden aanvullen met groenten die rijk zijn aan vitamine D, olijfolie, noten en vis met de hoogste hoeveelheid omega-3 vetzuren.
• Wees dagelijks lichamelijk actief: Hoe oud u ook bent, het is belangrijk om 30 minuten per dag te wandelen, te fietsen of een andere cardiovasculaire activiteit te doen. Dit zal artritis helpen voorkomen door uw lichaam te versterken en het risico op slijtage van het gewrichtskraakbeen te verminderen.
• Houd uw gewicht onder controle: Hoewel gewichtstoename een gevolg is van sporten en een evenwichtig dieet, is het belangrijk om in gedachten te houden dat overgewicht een belangrijke factor is bij elleboogartritis.
• Vermijd alcohol en tabak: Om osteoporose te voorkomen moet u de inname van drank, drugs en tabak elimineren.
• Ga regelmatig naar uw arts: Vooral als u een vrouw bent die door de menopauze gaat. Dan weet u hoe u het tekort aan oestrogeen in evenwicht kunt brengen en calcium in uw lichaam kunt houden. Ook voor zowel mannen als vrouwen geldt dat als u een van de bovengenoemde symptomen voelt, u alert moet zijn en dringend een gezondheidsdeskundige moet raadplegen.

Referenties

1. Soojian, M. G., & Kwon, Y. W. (2007). Elleboogartritis. Bulletin van het NYU Hospital for Joint Diseases, 65(1). https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17539763/
2. Kokkalis, Z. T., Schmidt, C. C., & Sotereanos, D. G. (2009). Elleboogartritis: huidige concepten. Tijdschrift voor handchirurgie, 34(4), 761-768. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0363502309001610
3. Morrey, B. F., & Adams, R. A. (1992). Semiconstrained arthroplastie voor de behandeling van reumatoïde artritis van de elleboog. JBJS, 74(4), 479-490. https://journals.lww.com/jbjsjournal/Abstract/1992/74040/Semiconstrained_arthroplasty_for_the_treatment_of.3.aspx
4. Morrey, B. F. (1992). Primaire degeneratieve artritis van de elleboog. Behandeling door ulnohumerale artroplastiek. The Journal of Bone and Joint Surgery. British volume, 74(3), 409-413. https://online.boneandjoint.org.uk/doi/abs/10.1302/0301-620x.74b3.1587890
5. O'Driscoll, S. W. (1995). Operatieve behandeling van elleboogartritis. Current Opinion in Rheumatology, 7(2), 103-106. https://journals.lww.com/co-rheumatology/abstract/1995/03000/operative_treatment_of_elbow_arthritis.6.aspx
6. Sibley, J. T. (1985). Weer en artritis symptomen. The Journal of Rheumatology, 12(4), 707-710. https://europepmc.org/article/med/4057192
7. SCHAIBLE, H. G., Ebersberger, A., & Von Banchet, G. S. (2002). Mechanismen van pijn bij artritis. Annals of the New York Academy of Sciences, 966(1), 343-354. https://nyaspubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1749-6632.2002.tb04234.x
8. Smolen, J. S., Aletaha, D., Koeller, M., Weisman, M. H., & Emery, P. (2007). Nieuwe therapieën voor de behandeling van reumatoïde artritis. The lancet, 370(9602), 1861-1874. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0140673607607843
9. Burmester, G. R., & Pope, J. E. (2017). Nieuwe behandelstrategieën bij reumatoïde artritis. The Lancet, 389(10086), 2338-2348. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0140673617314915
10. Majithia, V., & Geraci, S. A. (2007). Reumatoïde artritis: diagnose en beheer. The American journal of medicine, 120(11), 936-939. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0002934307003610