Sportelleboogblessures bij tennis zijn veel voorkomende pijnlijke aandoeningen voor beoefenaars van deze sport. Ze ontstaan meestal door overbelasting van de pezen door herhaalde bewegingen van pols en arm.
Daarom willen we het in dit bericht hebben over de meest voorkomende elleboogblessures door tennissen, en hoe de RICE-methode toe te passen om ze te behandelen. We moeten echter duidelijk maken dat deze aandoeningen niet alleen ontstaan bij sporters, maar ook bij mensen die activiteiten uitvoeren met repeterende bewegingen, zoals schilders, slagers en timmerlieden.
Wat zijn de meest voorkomende soorten elleboogblessures bij het tennissen?
De elleboog bestaat uit botten, ligamenten, kraakbeen en vocht. Om de elleboog in zijn gewricht te laten bewegen, heeft hij de hulp nodig van spieren en pezen. Met dit synoviale scharniergewricht kan de onderarm worden gedraaid, de hand naar en van het lichaam worden bewogen, worden gebogen of gebogen tot 145° en gestrekt tot 180° in normale toestand. Elke verandering in de structuur ervan leidt echter tot problemen met de elleboog.
Elleboogblessures kunnen acuut of chronisch zijn, afhankelijk van het type aandoening. Ze ontstaan door inspanningen en overbelasting door herhaalde bewegingen tijdens het beoefenen van tennis of andere buitensporige activiteiten. In het algemeen veroorzaken ze onder meer pijn, ontsteking, bewegingsbeperking, gevoelloosheid en tintelingen.
Hieronder vertellen we u over de meest voorkomende soorten elleboogblessures bij het tennissen:
Laterale epicondylitis
Ook bekend als "tenniselleboog", is een soort peesontsteking die wordt veroorzaakt door overmatig gebruik en herhaaldelijk vastgrijpen bij het gebruik van de duim en de eerste twee vingers. Deze blessure ontstaat op progressieve wijze en kan een chronische toestand bereiken, waarbij de pezen aan de buitenkant van het ellebooggewricht worden aangetast en pijn in de elleboog en arm en zwakte in de greep ontstaan.
Hoewel deze sportblessure veel voorkomt bij mensen die tennissen, is zij niet exclusief voor beoefenaars van deze sport. Ook sporters die aan racketsport doen, schermen, squashen, gewichtheffen of andere activiteiten die repetitieve bewegingen met de greep vereisen, zoals schilderen, transcriberen, harken, komen erdoor getroffen.
Artrose
Dit is een elleboogletsel dat het kraakbeen aantast. Het kan worden veroorzaakt door trauma of slijtage van de gewrichten, waardoor dit type bindweefsel beschadigd raakt. Hoewel het geen exclusieve blessure is van tennissen, kan de slijtage van het kraakbeen dat de botten beschermt, worden veroorzaakt door overbelasting. Deze slijtage zorgt ervoor dat ze tegen elkaar schuren, wat vervorming, zwelling en pijn veroorzaakt.
Ontwrichting of breuk van de elleboog
Het is mogelijk dat tijdens een tenniswedstrijd een val op de gestrekte arm of elleboog plaatsvindt, waardoor een ontwrichting of breuk ontstaat. Van ontwrichting is sprake als het bot uit zijn oorspronkelijke positie verschuift, terwijl bij een breuk het bot breekt of barst. Bij dit type letsel is er sprake van zwelling en verkleuring van de elleboog, pijn en onvermogen om te bewegen.
Verstuikte ligamenten
Dit type letsel kan ontstaan in een van de ligamenten in het ellebooggewricht. Tennissen of andere activiteiten die trauma aan de band veroorzaken (uitrekken, gedeeltelijk of volledig scheuren) of herhaalde belasting, zijn enkele van de oorzaken van dit type aandoening. Wanneer het letsel optreedt, hoort men een klikkend geluid, dat gepaard gaat met pijn, zwelling, instabiliteit van het gewricht en problemen met de bewegingsvrijheid.
Osteochondritis Dissecans
Ook bekend als de ziekte van Panner, is een type blessure die het gevolg is van een sportblessure aan de elleboog tijdens het tennissen of andere sporten waarbij overmatig gebruik plaatsvindt. Bot en kleine stukjes kraakbeen laten los van het ellebooggewricht, wat pijn en gevoeligheid aan de buitenkant veroorzaakt. Ook wordt het strekken van de arm bemoeilijkt.
Flexor tendinitis
Dit is een ontsteking van de buig-/pronatorpezen die bij een klap pijn veroorzaken aan de binnenkant van de elleboog. Deze pezen zitten vast aan het bot in de bovenarm, met name aan de binnenkant van de elleboog.
Ulnar collateraal ligament (UCL) letsel
Dit type elleboogblessure treft tennissers wanneer het hun beurt is om te serveren, vanwege het scheuren, ontsteken en zelfs volledig scheuren van de band. Dit veroorzaakt inwendige pijn in de elleboog en beïnvloedt het bewegingsbereik.
Beste producten voor herstel van tenniselleboogblessures
Bestseller
-
2 Sport Elleboogbrace voor Tennisarm en Golfersarm (Roze/Bordeaux)
14,95€ -
2 Sport Elleboogbrace voor Tennisarm en Golfersarm (Groen/Marine)
14,95€ -
2 Sport Elleboogbrace voor Tennisarm en Golfersarm (Zwart/Grijs)
14,95€ -
2 Sport Elleboogbraces voor Tennisarm (Roze/Bordeaux)
20,95€ -
2 Sport Elleboogbraces voor Tennisarm (Groen/Marine)
20,95€ -
2 Sport Elleboogbraces voor Tennisarm (Zwart/Grijs)
20,95€
Hoe RICE therapie toe te passen om tenniselleboog blessures te behandelen?
Zoals we al hebben vermeld, kunnen de repetitieve bewegingen van het tennissen de spieren en pezen die verbonden zijn met de botten van de elleboog belasten, verslijten en beschadigen. Deze aandoening veroorzaakt zwelling en pijn.
Een van de meest gebruikte manieren om dit soort blessures te behandelen is PRICE-therapie, een update van het oude RICE. Het acroniem staat voor Protection, Rest, Ice, Understanding en Elevation. Een zeer eenvoudige techniek om de zwelling te verminderen, de pijn te verlichten en de genezing te bespoedigen.
We zullen nu iets vertellen over wat elke fase van het P.R.I.C.E. protocol inhoudt:
- Bescherming: Tijdens deze fase wordt de geblesseerde elleboog beschermd om verdere schade te voorkomen. De sporter moet elke activiteit of beweging vermijden door een soort immobilisator te gebruiken.
- Rust: Als de elleboog eenmaal geïmmobiliseerd is, krijgt hij rigoureuze rust, in ieder geval de eerste 2 dagen. Anders neemt de pijn toe en ontstaan er blauwe plekken.
- IJs: Het gebruik van koude gelkompressen wordt aangegeven als een van de meest effectieve manieren om pijn en zwelling te verlichten. Ze moeten worden toegepast in sessies van 15 tot 20 minuten gedurende de eerste 24 tot 48 uur na het letsel.
- Compressie: De compressiefase houdt in dat de elleboog wordt omwikkeld met een elastisch medisch verband om zwelling te voorkomen. Leg het echter niet te strak om de doorbloeding niet te onderbreken.
- Elevatie: Wanneer het mogelijk is en de pijn in de elleboog de bewegingsvrijheid niet belemmert, moet de elleboog boven het niveau van het hart worden opgetild. Als het niet mogelijk is de elleboog te bewegen, is het raadzaam hem op een kussen te leggen terwijl u op de bank of het bed ligt. Dit zal de pijn, pulsatie en ontsteking verminderen.
Het PRICE-protocol is nu geïndiceerd na een acute blessure, als gevolg van een scheur, verstuiking, verrekking of kneuzing. Dat wil zeggen, wanneer er plotselinge schade is die aanzienlijke pijn en zwelling veroorzaakt. In het geval van een tenniselleboog ontstaat deze meestal als een geleidelijk en chronisch proces na de scheuring van de pees. Meestal is er geen sprake van een ontsteking, omdat het geen plotseling traumatisch letsel is.
Daarom beweren de meeste medische specialisten en fysiotherapeuten dat het PRICE-protocol niet moet worden toegepast in het specifieke geval van een tenniselleboog. Vooral omdat ontsteking niet het grootste probleem is bij dit type blessure. Daarom kan ijs een aantal contra-indicaties veroorzaken, waardoor het genezingsproces van de elleboog wordt vertraagd.
In dit geval raadt men aan gelkussentjes te gebruiken om warmte toe te passen. De toepassing van koude moet alleen worden overwogen om de pijn te verlichten die ontstaat als een ongelukkig effect van warmte, alleen op dit precieze moment.
In ieder geval raden wij u aan uw vertrouwde specialist te raadplegen als het probleem met uw elleboog aanhoudt. Zo krijgt u een nauwkeurige diagnose en begint u aan de weg naar een sneller en doeltreffender herstel.
Referenties
- Eygendaal, D., Rahussen, F. T. G., & Diercks, R. L. (2007). Biomechanica van het ellebooggewricht bij tennissers en relatie tot pathologie. British journal of sports medicine, 41(11), 820-823. https://bjsm.bmj.com/content/41/11/820.short
- Kraushaar, B. S., & Nirschl, R. P. (1999). Tendinose van de elleboog (tenniselleboog): klinische kenmerken en bevindingen van histologisch, immunohistochemisch en elektronenmicroscopisch onderzoek. Tijdschrift voor bot- en gewrichtschirurgie, 81(2), 259. https://www.proquest.com/openview/8ae7310b439893743b447bbd3b9d909d/
- De Smedt, T., de Jong, A., Van Leemput, W., Lieven, D., & Van Glabbeek, F. (2007). Laterale epicondylitis bij tennis: update over etiologie, biomechanica en behandeling. British journal of sports medicine, 41(11), 816-819. https://bjsm.bmj.com/content/41/11/816.short
- Stasinopoulos, D., & Johnson, M. I. (2004). Cyriax fysiotherapie voor tenniselleboog/laterale epicondylitis. British journal of sports medicine, 38(6), 675-677. https://bjsm.bmj.com/content/38/6/675.short
- Nirschl, R. P., & Pettrone, F. A. (1979). Tenniselleboog. De chirurgische behandeling van laterale epicondylitis. JBJS, 61(6), 832-839. https://journals.lww.com/jbjsjournal/abstract/1979/61060/tennis_elbow__the_surgical_treatment_of_lateral.5.aspx
- Kibler, W. B., & Safran, M. (2005). Tennisblessures. Epidemiology of Pediatric Sports Injuries: Individual Sports, 48, 120-137. https://www.karger.com/Article/Abstract/84285
- Pluim, B. M., Staal, J. B., Windler, G. E., & Jayanthi, N. (2006). Tennisblessures: voorkomen, etiologie en preventie. British journal of sports medicine, 40(5), 415-423. https://bjsm.bmj.com/content/40/5/415.short
- Dines, J. S., Bedi, A., Williams, P. N., Dodson, C. C., Ellenbecker, T. S., Altchek, D. W., ... & Dines, D. M. (2015). Tennisblessures: epidemiologie, pathofysiologie en behandeling. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 23(3), 181-189. https://journals.lww.com/jaaos/Fulltext/2015/03000/Tennis_Injuries__Epidemiology,_Pathophysiology,.6.aspx
- Nigg, B. M., & Segesser, B. (1988). The influence of playing surfaces on the load on the locomotor system and on football and tennis injuries. Sportgeneeskunde, 5, 375-385. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-198805060-00003
- Bylak, J., & Hutchinson, M. R. (1998). Veel voorkomende sportblessures bij jonge tennissers. Sportgeneeskunde, 26, 119-132. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199826020-00005